"Ne güzel komşumuzdun sen Fahriye Abla" der ya şair, işte bu satırlara yakışan bir diziydi Yeditepe İstanbul.
Biteli yıllar oldu ama tadı damağımızda hala, en azından benimkinin... Gerçi televizyonda gösterildiği sırada izleyememiştim. Sonra da büyük ihtimalle ağalı köy dizilerine ya da vurdulu kırdılı kurtlar sofrasına yenik düşüp bitivermiş ben farkına varamadan.
Şimdilerde, yine nöbetçi olduğum bu sıkıcı Pazar günüme renk, hüzün ve anlam kattı, aynı zamanda neşe de... bazen hüzünlendiğiniz an aynı anda gülmek de gelir ya içinizden, öyle bi film çekmişler iste... Şimdilerin bol ağdalı, duyguların vıcık vıcık iğdiş edildiği dizilerle karşılaştırmak bile haksızlık sanki...
Dedim ya yeniden, sil baştan izliyorum; ilk bölümlerdeki bir benzetme çok hoş. Mahallenin bilge ve sanatkar ruhlu berberi (Güven Kıraç), haylaz oğlan Ömer'in aşk karmaşasına kendince açıklık getiriyor. İlk olarak diyor ki "çok kasma bu kadar, biraz akışına bırak, aynı Mustafa Sandal gibi :))" Malum o dönemlerde Sandal sanırım en deli çağlarında arabalı şarkılar söylüyordu, henüz evlenip barklanmamıştı da.
Berberin sonraki sözleri daha bir anlamlı, "Aşk aynı lunaparktaki tahta ata benzer... Hani jetonla çalışır ya, atarsın içine, bir ileri bir geri, bir ileri bir geri... sanki bir yere gidiyormuş gibi bir his içinde, bir coşku, ayakların yerden kesilir. Halbuki bir yere gittiğin yok, tahta at çakılı oraya. Jeton bitince, rüya buraya kadar..."
Sadece tahta atın değil benim jeton da düşüyor birden :) Bu kadar mı güzel anlatılır... E jeton bitince ne olacak? İnmek ya da inmemek, kalmak ya da gitmek....Bir de dönme dolaba mı binsem acaba diye düşüneceksin belki... En baştan bol jeton almalıydın sanki yanına, bittikçe atmak üzere. Ya da bizim Almanyadaki gurbetçilerin yaptığı gibi jeton yerine geçecek buz parçaları gibi birşeyler mi atmak lazım....Ya da baştan hiç binmemek...
Seçenekler ve benim kafa karışıklığım sonsuza uzayıp gidiyor... Şarkıdaki gibi "Bana bir berber lazım, o da bu gece (hatta hemen) lazım" :)))
